Rouw stopt niet vanzelf: waarom sociale verwachtingen zoveel druk geven

Veel vrouwen vertellen hetzelfde: “Het lijkt alsof iedereen vindt dat ik nu wel klaar moet zijn met rouwen.” Herkenbaar?

Misschien ben je één, twee of zelfs vijf jaar verder. Je werkt, je zorgt, je doet je boodschappen, je lacht soms weer… maar vanbinnen voelt het nog rauw. En ergens knaagt het dan: ben ik raar? Duurt het bij mij te lang? Moet ik ‘normaal’ doen?

Nee. Je bent niet raar. Je rouwt. En rouw heeft geen einddatum.

Toch voelt het alsof de buitenwereld wél een houdbaarheidsdatum heeft ingesteld. En precies dat maakt het zwaar. In deze blog doorbreek ik dat taboe en geef ik je praktische woorden en manieren om dit bespreekbaar te maken.

Waarom rouw “volgens de regels” voelen zo schadelijk is

Wanneer je een ouder (of een andere dierbare) verliest, verandert je hele fundament. Maar anderen zien vaak alleen de buitenkant: Je staat op. Je werkt. Je leeft? Dus… het gaat toch weer?

Die aanname doet pijn. Want rouw is geen jas die je op een dag aan de kapstok hangt.

Wat er echt gebeurt:

• Je gevoel komt in golven, niet in een rechte lijn
• Je lichaam herinnert je aan het gemis op onverwachte momenten
• De realiteit van nooit meer dringt soms pas na jaren binnen
• Je hebt dagen waarop je sterk bent, en dagen waarop het ineens misgaat.

En dat is normaal. Dat is hoe rouw werkt. De verwachting dat je "weer jezelf moet zijn" zet druk op een wond die nooit helemaal heelt.

Het moment dat de omgeving denkt dat je ‘klaar’ bent

1. Wanneer je weer werkt

Mensen denken: terug = hersteld. Maar jij voelt misschien: terug = overleven.

2. Zo’n 6 tot 12 maanden later

Het eerste jaar is voorbij, de verjaardagen en feestdagen ook. Voor de buitenwereld is “het ergste” voorbij. Voor jou begint soms juist dán de échte rouw.

3. Na 2 jaar

Mensen verwachten dat je je leven weer oppakt. Maar ineens raakt het je nog dieper dan daarvoor. En dat voelt verwarrend, terwijl het eigenlijk heel logisch is.

Waarom je na jaren nog verdriet voelt (en dat gezond is)

Rouw verandert met je mee. Je geeft het een plek, maar die plek leeft. En op momenten dat jouw leven verandert, verandert de plek mee.

Bijvoorbeeld:

• Je wordt zelf moeder en mist de jouwe
• Je verhuist, en ineens voelt het gemis groter
• Je ziet een foto en het raakt je onverwacht
• Je bent moe, overprikkeld, overbelast en rouw komt weer omhoog

Rouw wordt zachter, niet kleiner. En verdriet dat jaren later ineens boven komt drijven is geen teken dat je ‘achterloopt’. Het is een teken dat je mens bent.

Hoe praat je hierover met anderen? (heel praktisch)

Veel vrouwen vinden het moeilijk om te zeggen wat ze voelen. Je wil niet “lastig” zijn. Niet zeuren. Niet opnieuw beginnen over je overleden ouder.

Maar: je hoeft het niet alleen te doen.

Hier zijn zinnen die je écht kunt gebruiken. Warm, duidelijk, rustig:

Tegen vrienden

• “Ik kan functioneren, maar het gemis is er nog elke dag.”
• "Soms komt mijn rouw onverwacht omhoog. Dat hoort erbij."
• "Ik hoef niet geholpen te worden, ik wil gewoon dat het er mag zijn."

Tegen familie

• “Ook al is het al een tijdje geleden, het raakt me nog steeds. Dat is normaal.”
• “Ik rouw anders dan jij. En dat is oké.”
• “Ik heb ruimte nodig, geen oplossingen.”

Tegen collega’s

• “Ik ben weer aan het werk, maar het betekent niet dat mijn rouw weg is.”
• "Soms ben ik wat stiller. Dat heeft met mijn rouw te maken, niet met jullie."
• “Als ik even een momentje nodig heb, laat ik het weten.”

Gebruik ze gerust letterlijk. Ze helpen jouw grenzen én jouw zachtheid te bewaren.

Hoe ga je om met mensen die het niet begrijpen?

Heel eerlijk: sommigen zullen het nooit voelen zoals jij het voelt. En dat is oké. Maar jij mag je ruimte terugpakken.

Geef beknopt antwoord

Je hoeft je innerlijke wereld niet elke keer uit te leggen. Korte zinnen zijn genoeg:

• “Het is nog steeds een proces.”
• “Rouw heeft geen einddatum.”

Stel je eigen grenzen

• Je hoeft niet naar elk feestje
• Je hoeft niet altijd vrolijk te doen
• Je hoeft niet alles te kunnen

Weet wie wél veilig is

Er zijn mensen die je begrijpen zonder uitleg. Richt je energie daarop.

Waarom warmte en zachtheid zó belangrijk zijn in deze fase

Als je constant het gevoel hebt dat je moet uitleggen dat je nog rouwt, raak je uitgeput...mentaal én fysiek. Warmte helpt dan. Letterlijk en figuurlijk.

Veel vrouwen vertellen dat een zachte sjaal, een warm kledingstuk of iets wat herinnert aan hun overleden dierbare werkt als:

• Troostpunt
• Anker
• Ademruimte
• Veilig gevoel
• Herinnering zonder pijn

Het is geen oplossing voor rouw en dat hoeft ook niet. Maar het helpt je zenuwstelsel te kalmeren. En in zo’n fase is dat goud waard.

Wat je mag onthouden

• Je rouw is niet 'te laat'.
• Je hoeft niets te bewijzen.
• Je hoeft niet te voldoen aan onzichtbare regels.
• Je mag voor jezelf kiezen.
• Je mag uitleggen wat je nodig hebt, ook na jaren.
• Je mag rouwen op jóuw tempo.

Rouw stopt niet. Maar het wordt lichter wanneer het aangekeken wordt.

Je hoeft niet te haasten

Echt: je doet het goed. Je doet het in jouw tempo. En dat is het enige tempo dat telt.

Als je behoefte hebt aan iets warms, zachts, troostends...iets dat je herinnert aan verbinding, liefde en nabijheid...kijk dan gerust even rond in mijn winkel.

Misschien zit er iets tussen dat jou ondersteunt in deze fase en zo niet, dan maak ik hem met liefde voor je. 

💜 José | Rouw- en levensmentor